آنژیوکراتوم‌ها ضایعات عروقی کوچکی هستند که در طول زمان ممکن است دچار تغییر شوند. در ابتدا، این ضایعات اغلب سطح صاف دارند، اما با گذشت زمان، ممکن است ضخیم‌تر، زبرتر و تیره‌تر شوند. این تغییرات باعث می‌شوند که برخی افراد برای بررسی و درمان به پزشک مراجعه کنند. محل شایع بروز این ضایعات معمولاً روی دست‌ها، پاها، لب‌ها و ناحیه تناسلی است. در حالی که این ضایعات معمولاً بدون درد هستند، برخی از بیماران دچار عوارضی مانند خونریزی، خارش یا عفونت می‌شوند که نیاز به درمان دارند.
اهمیت بررسی ضایعات فوق در این است که گرچه بیشتر آنها خوش‌خیم هستند، اما در برخی موارد می‌توانند نشانه‌ای از بیماری‌های زمینه‌ای جدی‌تر، مانند بیماری فابری (یک اختلال ژنتیکی نادر) یا برخی مشکلات متابولیکی باشند. بنابراین، شناسایی به‌موقع و بررسی دقیق آنها برای پیشگیری از عوارض احتمالی ضروری است. همچنین، شناخت بهتر این ضایعات می‌تواند به پزشکان کمک کند تا در برخورد با موارد مشابه، بهترین روش‌های تشخیص و درمان را انتخاب کنند.
در همین رابطه، امیرحسین رحیم‌نیا، محقق مرکز تحقیقات بیماری‌های اتوایمیون تاولی بیمارستان رازی دانشگاه علوم پزشکی تهران و سه همکارش از همین دانشگاه با همراهی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و دانشگاه علوم پزشکی ایران، مطالعه‌ای را با هدف بررسی شیوع و روش‌های درمانی آنژیوکراتوم انجام داده‌اند. این پژوهش که در طول یک دهه انجام شده، اطلاعات جامعی درباره ویژگی‌های این ضایعات در بیماران ایرانی ارائه کرده است.
در این تحقیق، سوابق پزشکی ۱۹۹ بیمار مبتلا به آنژیوکراتوم که در طول سال‌های ۱۳۹۲ تا ۱۴۰۲ به بیمارستان رازی تهران مراجعه کرده بودند، بررسی شد. اطلاعاتی مانند سن، جنسیت، محل و اندازه ضایعات، سابقه خانوادگی و روش‌های درمانی این بیماران از پرونده‌های پزشکی آنها استخراج شد. سپس، داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار‌های آماری تحلیل شدند تا الگو‌های مشخصی از شیوع و درمان این ضایعات به دست آید.
نتایج این مطالعه نشان داد که میانگین سنی بیماران ۲۴.۷۵ سال بوده و این ضایعات بیشتر در دهه دوم و سوم زندگی افراد مشاهده شده‌اند. از نظر جنسیت، ۵۱.۳ درصد بیماران مرد و ۴۸.۷ درصد زن بودند. بیشترین محل بروز ضایعات نیز در اندام‌های تحتانی و همچنین ناحیه تناسلی گزارش شده است.
از نظر روش‌های درمانی، کرایوتراپی یا همان فریز کردن ضایعه با استفاده از سرما، با با حدود ۷۰ درصد موفقیت، مؤثرترین روش درمانی در بین بیماران بوده است. پس از آن، لیزر و الکترودسیکاسیون یا سوزاندن ضایعه با جریان الکتریکی قرار گرفتند. این یافته‌ها نشان دادند که کرایوتراپی در مقایسه با روش‌های دیگر، نه‌تنها تأثیر بیشتری دارد بلکه روشی کم‌تهاجمی و در دسترس برای درمان این ضایعات محسوب می‌شود.
بر اساس این تحقیق، اگرچه آنژیوکراتوم در مردان کمی شایع‌تر است، اما اختلاف جنسیتی چندان قابل توجه نیست. مطالعات قبلی نشان داده‌اند که این ضایعات بیشتر در مردان رخ می‌دهند، اما پژوهش جدید حاکی از آن است که تفاوت آماری چندانی بین مردان و زنان وجود ندارد. علاوه بر این، مطالعات دیگر نیز تأیید کرده‌اند که شیوع آنژیوکراتوم در سنین جوانی بیشتر است.
همچنین، یکی از نکات جالب این تحقیق که نتایج آن در فصلنامه «پوست و زیبایی» وابسته به مرکز آموزش و پژوهش بیماری‌های پوست و جذام دانشگاه علوم پزشکی تهران منتشر شده‌اند، بررسی محل بروز ضایعات بود. نتایج نشان داد که این ضایعات معمولاً به‌صورت منفرد روی اندام‌های تحتانی، تنه و ناحیه تناسلی ظاهر می‌شوند و درگیری همزمان چند ناحیه کمتر دیده شده است. این موضوع می‌تواند در تشخیص بیماری توسط پزشکان کمک‌کننده باشد.
بر اساس این مطالعه، تنها حدود ۶۸ درصد از بیماران با تشخیص اولیه آنژیوکراتوم تحت بیوپسی (نمونه‌برداری بافتی) قرار گرفتند، در حالی که ۳۲ درصد دیگر در بررسی‌های پاتولوژیک، تشخیص‌های متفاوتی داشتند. این یافته نشان می‌دهد که در برخی موارد، تشخیص بالینی ممکن است به تنهایی کافی نباشد و بررسی‌های آزمایشگاهی برای تأیید تشخیص ضروری است.
این مطالعه به‌عنوان یکی از تحقیقات جامع در زمینه آنژیوکراتوم، اطلاعات مهمی را برای جامعه پزشکی و بیماران فراهم کرده و می‌تواند راهنمایی برای پژوهش‌های آینده باشد.
