سرطان ریه اغلب با علائم برجسته‌ای از جمله سرفه مداوم، سرفه خونی یا کاهش وزن شدید توصیف می‌شود. اما در بسیاری از موارد واقعی، این بیماری با علائم چشمگیر شروع نمی‌شود. بلکه بی‌سروصدا شروع می‌شود. به همین دلیل خطرناک است. علائم اولیه می‌توانند آنقدر نامحسوس باشند که با مسائل روزمره مانند سرماخوردگی، استرس یا حتی پیری اشتباه گرفته شوند. زمانی که علائم آشکار ظاهر می‌شوند، ممکن است بیماری گسترش یافته باشد. البته در این مطلب صرفا به احتمال اینکه این علائم نشانه‌ای از ابتلا به سرطان ریه باشند، اشاره می‌شود و قطعیتی در این مورد وجود ندارد و تنها با مشاوره با پزشک یا انجام آزمایشات پزشکی می‌توان با قطعیت به ابتلا یا عدم ابتلا به سرطان ریه پی برد. در این مطلب به یک سری علائم ابتدایی احتمالی سرطان ریه می‌پردازیم که کمتر شناخته شده‌اند و کمتر به آنها اشاره شده است.
درد شانه بی ارتباط با شانه
درد آزاردهنده در اطراف شانه معمولا وضعیت نامناسب بدن، خوابیدن نادرست را به ذهن متبادر می‌کند. اما نکته‌ای که اغلب نادیده گرفته می‌شود این است که در برخی موارد سرطان ریه، به ویژه تومور‌های پانکوست که در بالای ریه‌ها رشد می‌کنند، درد از شانه شروع می‌شود و به بازو انتشار می‌یابد. نکته جالب این است که ریه‌ها گیرنده‌های درد ندارند، اما اعصاب مجاور دارند. اگر تومور به این اعصاب فشار بیاورد، می‌تواند درد اسکلتی-عضلانی را تقلید کند. این نوع ناراحتی اغلب به مسکن‌ها یا حرکات کششی معمول پاسخ نمی‌دهد، که باعث می‌شود به راحتی نادیده گرفته شده یا تشخیص اشتباه دراین باره داده شود.
تغییراتی بی اهمیت در صدا
صدای گرفته یا گوش‌خراش به دلیل صحبت کردن بیش از حد، خشکی هوا یا سوزش گلو ایجاد می‌شود. تغییر مکرر یا به آرامی بدتر شونده در تن صدا می‌تواند نشانه اولیه از این باشد که فرد به سرطان ریه مبتلا شده است. هنگامی که تومور به عصب حنجره‌ای راجعه (که تار‌های صوتی را کنترل می‌کند) فشار می‌آورد، صدا ممکن است نفس‌گیر یا ضعیف شود. این با گلودرد یا لارنژیت متفاوت است؛ بلکه بیشتر یک تغییر مداوم است که هفته‌ها باقی می‌ماند.
افتادگی پلک و کوچک شدن مردمک چشم
خستگی چشم، ممکن است با میگرن یا ضعف عصبی اشتباه گرفته شود. این ترکیب علائم، افتادگی پلک (پتوز)، کوچک بودن مردمک چشم (میوز) و گاهی اوقات کاهش تعریق در یک طرف صورت، سندرم هورنر نامیده می‌شود. این سندرم می‌تواند زمانی رخ دهد که توموری اعصاب سمپاتیک نزدیک ریه فوقانی را تحت تأثیر قرار دهد. این علائم نامحسوس هستند و باعث درد نمی‌شوند، به همین دلیل است که اغلب نادیده گرفته می‌شوند یا به اشتباه به آنها نسبت داده می‌شوند. اما می‌توانند بی‌سروصدا به چیزی جدی‌تر در درون اشاره کنند.
پهن و گرد شدن انگشتان بدون دلیل
بعضی افراد به طور طبیعی نوک انگشتان گردتر یا پهن‌تری، اما برای همه افراد همیشه این طور نیست و امکان دارد نشان از علائمی داشته باشد که به تازگی بروز پیدا کرده‌اند. چماقی شدن انگشتان، که در آن ناخن‌ها خمیده و نوک انگشتان پف‌کرده‌تر به نظر می‌رسند، یک سرنخ خاموش است که اغلب با اکسیژن‌رسانی ضعیف در خون مرتبط است. این تغییر به آرامی در طول هفته‌ها یا ماه‌ها ایجاد می‌شود و دردناک نیست، و آن را به یکی از ناشناخته‌ترین و در عین حال گویاترین علائم تبدیل می‌کند.
خستگی خفیف و مداوم
در یک سری افراد علائم خستگی مداوم پدید می‌آید که با استراحت ار بین نمی‌رود. در این گونه موارد مردم فکر می‌کنند شاید این علائم فقط به خاطر زندگی، کار، فرزندپروری و کمبود خواب باشد. اما آنچه واقعا ممکن است اتفاق بیفتد این است که خستگی مرتبط با سرطان با خستگی ناشی از یک روز شلوغ و سنگین کاری یکسان نیست. بلکه عمیق‌تر از آن است. حتی پس از یک استراحت شبانه کافی، همچنان ادامه دارد. در سرطان ریه در مراحل اولیه، بدن ممکن است با تولید سیتوکین‌های التهابی که باعث احساس مداوم کمبود انرژی می‌شوند، به تومور پاسخ دهد. از آنجا که این نوع خستگی به آرامی ایجاد می‌شود، اغلب به عنوان خستگی طبیعی نادیده گرفته می‌شود.
