آشنایی با این گیاهان و شناخت خواص آن‌ها می‌تواند در گسترش تحقیقات علمی موثر باشد. آشنایی با این گیاهان شناخت خواص آن‌ها می‌تواند در گسترش تحقیقات علمی موثر باشد.
در این بخش با گیاه سنبل الطیب با نام علمی Valeriana officinalis آشنا می‌شویم. علفی چند ساله، پایا، بومی اروپا و آسیا با ساقه گرد، توخالی می‌باشد. برگ‌های مرکب تک شانه‌ای با حاشیه دندانه‌ای و تقریبا دمبرگ دارد.
گل‌های صورتی کمرنگ یا سفید در این گیاه وجود دارد. در اواخر خرداد تا اوایل مرداد به صورت گل آذین سه شاخه با ظاهری چتر مانند بر روی ساقه ظاهر می‌شوند که در نهایت ۱۰ الی ۲۰ روز پس از تلقیح به تدریج میوه‌های فندقی تا تخم مرغی شکل و قهوه‌ای می‌رسند.
قسمت مورد استفاده این گیاه ریشه آن است و معمولا از ریشه گیاهی که بیش از سه سال عمر دارد استفاده میشود.
سنبل الطیب پس از خشک شدن به رنگ قهوه‌ای در می‌آید. طعم ان تلخ ولی خوشبو و معطر است و عطر ان پس از خشک شدن بیشتر میشود.
ریشه سنبل الطیب حاوی یک درصد اسانس بوده که در ریشه تازه بیشتر است و به تدریج که ریشه خشک میشود مقدار آن کاهش یافتع ولی بوی آن تندتر میشود.
اسانس تازه به رنگ سبز مایل به زرد است ولی در اثر ماندن غلیظ میشود.
تاثیر دارویی ریشه تازه این گیاه سه برابر خشک شده آن است.
سنبل الطیب باید در درجه حرارت پایین خشک شود، زیرا در درجه حرارت بالا تمام اثرات دارویی آن از بین می‌رود.
خواص درمانی:
تاثیر بر روی اعصاب مرکزی کاهنده تحریکات عصبی کاهنده خستگی آرام بخش ضد استرس موثر در درمان افسردگی برزرف کننده بی خوابی و بی حوصلگی بدون داشتن اثرات ثانویه نارکوتیک‌ها کاهش کابوس تسهیل سرعت خواب رفتن ضد تشنج قوی کاهش صرع ضد اسپاسم کاهش درد و مسکن مفثد در رفع سکسکه‌های دایم مفید در درمان بیماری‌های کبدی افزایش دهنده چرخش خون افزایش قدرت بینایی ناشی از اختلال اعصاب چشمی عوارض جانبی و موارد منع مصرف: مغایرتی با رانندگی ندارد و در حاملگی و شیردهی ممنوعیت ندارد ولی باید رعایت شود. دز‌های بالا ممکن است موجب سردرد، هیجانات روحی و روانی، گیجی و حالت تهوع مکرر گردد. چون سنبل الطیب برای کلیه مضر است باید ان را با کتیرا خورد. اشکال مصرف: دم کرده گرم و دم کرده سرد (یک فنجان سه بار در روز)، تنتور و عصاره مایع، عصاره خشک شده.
