در یک سری آزمایش، موش‌های باردار در معرض ترکیبی از دو مایع مورد استفاده برای ایجاد حس دود ناشی از ویپینگ در گلو قرار گرفتند. فرزندان مادرانی که در معرض نسبت خاصی از این ترکیبات قرار داشتند، وزن کمتری داشتند و با ویژگی‌های صورت باریک‌تر و جمجمه‌های کوتاه‌تر متولد شدند.
این یافته برای محققان شگفت‌آور بود، نه تنها به این دلیل که هیچ نیکوتینی وجود نداشت، بلکه به این دلیل که نسبت مواد شیمیایی که باعث نقص جمجمه می‌شدند توسط صنعت سیگار الکترونیکی به گونه‌ای طراحی شده بود که گزینه‌ای ایمن‌تر از نسبت‌های موجود در محصولات قبلی باشد.
جیمز کری، نویسنده اصلی مطالعه و استاد آناتومی در کالج پزشکی دانشگاه ایالتی اوهایو، گفت: این ماده نیکوتین نداشت و هنوز هم بر رشد جمجمه در مدل ما تاثیر می‌گذارد، که چیزی نبود که انتظار داشتیم. نتایج این تحقیق اخیرا در مجله «پی ال او اس وان» منتشر شده است.
آزمایشگاه زیست‌شناسی کری سال‌هاست که اثرات قرار گرفتن در معرض نیکوتین در رحم بر رشد سر و صورت نوزاد را بررسی کرده و در سال ۲۰۲۰ گزارش داده که قرار گرفتن در معرض نیکوتین از طریق شیر مادر باعث نقص جمجمه در موش‌ها می‌شود. طبق گزارش مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های آمریکا، سالانه حدود ۳ درصد از نوزادان با نقص مادرزادی متولد می‌شوند و تغییرات در سر و گردن از رایج‌ترین آنهاست – به ویژه شکاف لب و یا شکاف دهان.
کری گفت، از آنجا که پروپیلن گلیکول موجود در سیگار‌های الکترونیکی با افزایش جذب نیکوتین مرتبط دانسته شده است، بسیاری از شرکت‌ها به سمت کاهش درصد بالای پروپیلن گلیکول و افزایش گلیسرول روی آورده‌اند و سعی می‌کنند آن را به عنوان یک جایگزین ایمن‌تر معرفی کنند.
موش‌های ماده در طول دوره تقریباً ۲۰ روزه بارداری، با سرعت یک پک در دقیقه، چهار ساعت در روز و پنج روز در هفته در معرض این سه شرایط مختلف قرار گرفتند.
عرض و ارتفاع جمجمه توله موش‌ها دو هفته پس از تولد اسکن شد. تجزیه و تحلیل نشان داد که از نظر آماری، اندازه و وزن در فرزندان موش‌های بارداری که در معرض مخلوط «پی جی / وی جی ۳۰ / ۷۰» (PG/VG ۳۰/۷۰) که ایمن‌تر فرض می‌شود، قرار گرفته بودند، در مقایسه با موش‌هایی که در معرض هوای آزاد و فرمول ۵۰/۵۰ قرار گرفته بودند، کاهش معنی‌داری نشان داد.
کری گفت: آنچه می‌بینیم، باریک شدن مداوم تمام ویژگی‌های صورت است و همین اتفاق با عقب رفتن به جمجمه نیز رخ می‌دهد. بنابراین، در کل، آنه‌ا باریک‌تر و کمی سرشان کوتاه‌تر است که برخی از تغییرات قابل مشاهده‌ای را که در کودکان می‌بینیم، تقلید می‌کند. ما همچنین شاهد کمی کاهش وزن بودیم. این حیوانات در محدوده طبیعی یک حیوان در آن سن بودند، اما همچنان وزن کمتری داشتند.
یافته‌ها در چندین زایمان موش و در هر دو جنس بیولوژیکی یکسان بود. مخلوط ۵۰/ ۵۰ هیچ تغییر آماری چشمگیری نداشت و این جایی بود که ما به دنبال تفاوت بودیم. ما فکر می‌کردیم پروپیلن گلیکول سنگین‌تر باید اثرات بیشتری داشته باشد، و دقیقا برعکس بود.
