دکتر محسن خاموشی کهدویی با بیان اینکه دیسک‌های بین مهره‌ای به‌عنوان بالشتک‌های ژلاتینی میان مهره‌ها نقش اساسی در انعطاف ستون فقرات دارند، اظهار کرد: با افزایش سن، این دیسک‌ها رطوبت و انعطاف‌پذیری خود را از دست می‌دهند و احتمال ترک‌خوردگی یا پارگی آنها بیشتر می‌شود. همین موضوع سبب می‌شود افراد مسن بیش از دیگران در معرض مشکلات دیسک کمر قرار گیرند.
وی افزود: شایع‌ترین سن ابتلا به دیسک کمری بین ۳۰ تا ۵۰ سال است و این بیماری در آقایان دو برابر خانم‌ها دیده می‌شود. بیشترین آسیب نیز بین مهره‌های چهارم و پنجم کمری رخ می‌دهد.
به گفته دکتر خاموشی، عواملی همچون بلند کردن نادرست اجسام سنگین، خم و راست شدن‌های مکرر، انجام فعالیت‌های ورزشی شدید یا غیر اصولی، حرکات ناگهانی و تکراری، چاقی و اضافه وزن، نشستن و ایستادن طولانی‌مدت در وضعیت‌های نامناسب و حتی سابقه خانوادگی می‌توانند احتمال بروز دیسک کمر را افزایش دهند.
وی ادامه داد: تصادفات، افتادن یا ضربات شدید به ناحیه کمر و برخی ویژگی‌های ساختاری مانند انحنای زیاد ستون فقرات (لوردوز) نیز از عوامل دیگر این بیماری هستند.
متخصص جراحی مغز و اعصاب دانشگاه علوم پزشکی مشهد در خصوص علائم دیسک کمری گفت: اگر دیسک آسیب‌دیده به عصب سیاتیک فشار وارد کند، درد از کمر به باسن، ران و ساق پا و حتی مچ یا انگشتان پا انتشار می‌یابد. بی‌حسی یا گزگز در اندام‌ها، درد تشدیدشونده هنگام خم شدن، چرخش بدن، نشستن یا ایستادن طولانی‌مدت، و حتی سرفه و عطسه نیز از علائم شایع هستند.
دکتر خاموشی خاطرنشان کرد: درمان دیسک کمری معمولاً با روش‌های غیر تهاجمی آغاز می‌شود. استراحت کوتاه‌مدت، کاهش فعالیت‌های فیزیکی، فیزیوتراپی و تمرینات تقویتی عضلات کمر و شکم از اقدامات اولیه است. در موارد حاد یا مقاوم به درمان‌های اولیه، جراحی می‌تواند گزینه نهایی باشد.
وی افزود: تمرینات فیزیوتراپی نه‌تنها به کاهش فشار روی دیسک آسیب‌دیده کمک می‌کنند، بلکه موجب تقویت عضلات اطراف ستون فقرات می‌شوند. انتخاب روش درمانی مناسب باید بر اساس شرایط اختصاصی هر بیمار صورت گیرد.
این عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد پیشگیری را بهترین راهکار دانست و گفت: انجام منظم ورزش‌های هوازی و حرکات کششی، تقویت عضلات کمر و شکم، رعایت وضعیت صحیح بدن هنگام نشستن، ایستادن و بلند کردن اجسام و حفظ وزن سالم از مهم‌ترین اقدامات برای پیشگیری از دیسک کمری است.
وی در پایان تصریح کرد: اگرچه شایع‌ترین علت کمردرد اسپاسم عضلانی است، اما در صورت تشدید درد، انتشار آن به اندام‌ها یا همراهی با علائمی همچون گزگز، مورمور و اختلال عملکرد مثانه و روده، بررسی دقیق از نظر وجود دیسک کمری ضروری خواهد بود.
