حمیدرضا رجبی، عضو کادرفنی جواد نکونام که در ابتدای فصل هدایت تیم استقلال را بر عهده داشت، ماه‌ها پس از جدایی‌اش از این تیم، نظراتی درباره علل عدم موفقیت استقلال مطرح کرد. این اظهارات با توجه به وضعیت حساس این تیم در آن مقطع نه تنها دلنشین نبود، بلکه کمکی به حل مشکلات موجود نمی‌کرد. ادعا‌های رجبی به نظر می‌رسد که جای تأمل دارد و چندان منطقی به نظر نمی‌رسد. صحبت درباره لیست نقل و انتقالات در شرایطی که استقلال با تیمی تقویت شده نسبت به سال گذشته وارد مسابقات شده، نه تنها حرفه‌ای نیست بلکه از لحاظ فنی نیز جایگاه بالایی ندارد.
جواد نکونام با تیمی نسبتاً قوی و تقویت‌شده نسبت به فصل گذشته به لیگ بیست و چهارم پا گذاشت و باید برنامه‌ریزی‌های تمرینی و تاکتیکی این تیم بر اساس امکانات و توانایی‌های موجود طراحی می‌شد. رجبی در صحبت‌هایش درباره جذب بازیکن گفت: “در بحث جذب بازیکن، اختیار کامل با مربی نیست. سرمربی لیست بازیکنان مدنظر را به باشگاه ارائه می‌دهد و انتظار دارد باشگاه برای جذب آنها اقدام کند. اما متأسفانه باید به‌صراحت بگویم که اراده‌ای برای بستن یک تیم قدرتمند در استقلال وجود نداشت. ”
شاید بشود با این قسمت از حرف رجبی موافق بود که این عدم همکاری میان سرمربی و مدیریت وقت باشگاه، به وضوح به نفع تیم نبود و با رویکردی بهتر می‌توانستند شرایط بهتری در نقل و انتقالات به وجود آورند. اما مطرح شدن نام‌هایی مانند علی علیپور در لیست استقلال، در شرایطی که سابقه این بازیکن نشان می‌دهد او در سخت‌ترین موقعیت‌ها هم اولویت را به باشگاه پرسپولیس می‌دهد، منطقی نیست.
جذب این بازیکن توسط سرخ‌ها نباید یک نکته منفی و عجیب در نقل و انتقالات تلقی شود. همچنین، استقلال ستاره‌های مطرح خارجی مانند کاکوتا و اندونگ را نیز به خدمت گرفت و برخلاف سال‌های گذشته، بازیکنان برجسته‌ای مانند ماشاریپوف نیز در جمع نفرات باقی ماندند.
رجبی در ادامه صحبت‌هایش به شرایط جذب بازیکنان اشاره کرد و گفت: “ما عملاً با همان بازیکنان فصل گذشته وارد مسابقات شدیم. حتی برای جذب بازیکنانی که به استقلال علاقه‌مند بودند نیز همکاری لازم نشد. یک مثال واضح، امیرحسین‌زاده است. او قبلاً در استقلال بازی کرده بود. ما نامش را در لیست گذاشتیم، اما باشگاه گفت او قصد بازگشت به ایران را ندارد. در حالی که یک هفته بعد دیدیم تراکتور او را جذب کرد. این‌گونه اتفاقات باعث شد استقلال در حد انتظار تقویت نشود. ”
این ادعا هم منطقی به نظر نمی‌رسید و آبی‌ها بهترین بازیکن لیگ بیست و سوم را در ترکیب‌شان داشتند. رافائل سیلوا از ابتدای فصل در اختیار کادرفنی قرار گرفت، اندونگ و کاکوتا به ترکیب این تیم اضافه شدند و جوان‌هایی مانند کوشکی و در خط دفاعی هم زکی‌پور و سهرابیان به این تیم پیوستند. همچنین، آنها باید در نظر می‌گرفتند که در صورت جذب نشدن یک بازیکن باید گزینه دیگری برای جایگزینی وجود داشته باشد و عدم جذب حسین‌زاده حتی در صورت عدم همکاری مدیریت با تدابیر فنی باید مورد تحلیل کادرفنی قرار می‌گرفت.
در ادامه لیست ناموفق استقلال که جذب نشد اسامی مانند مهدی لیموچی، سعید عزت‌اللهی و چند ستاره یا پدیده فوتبال ایران هم مطرح شد که این ذهنیت ایجاد می‌شود با توجه به محدودیت سقف بودجه در ابتدای فصل، حضور بازیکنانی با سابقه ملی در باشگاه استقلال و دیگر مسائلی که جذب بازیکنان گران‌قیمت را سخت‌تر می‌کنند چند خرید در سطح اول می‌تواند انجام شود و باشگاه استقلال توان رقابت برای چند بازیکن را خواهد داشت؟
آنها در بعضی از دوئل‌های نقل و انتقالاتی برنده شدند و در چند مورد دیگر شکست خوردند، بالانس کردن خرید‌ها در نقل و انتقالات مثل یک تعویض طلایی در دقایق پایانی مسابقه می‌ماند، کوتاه آمدن از خریدی برای جذب یک مهره موثر در پست دیگر، اتفاقی که به هماهنگی لحظه‌ای و کامل بین مدیریت و کادرفنی باز می‌گردد که به نظر می‌رسد این ادعا شاید تا حدودی از سمت رجبی درست باشد، اما از سمتی دیگر پافشاری روی بعضی نفرات از سمت کادرفنی موضعی بوده که به احتمال زیاد انرژی و توان مدیریتی را هم گرفته است.
در نهایت با بررسی صحبت‌های حمیدرضا رجبی یک مسئله دوباره شکل می‌گیرد: در استقلال هر شخص به دنبال فرار و مبرا کردن خودش است و هیچگاه مسئولیت عدم موفقیت به صورت جمعی صورت نمی‌گیرد. تیم مدیریت در زمان‌های مختلف مدعی می‌شوند که بهترین دوران را داشتند و اتفاقاتی تاریخی و تلاش‌های بی‌وقفه برای این باشگاه انجام دادند. اعضای فنی مدام از کمک‌کاری مدیریتی صحبت می‌کنند که ادعای هر دو سمت مورد قبول هواداران نخواهد بود. برای مجموعه‌ای که با هواداران بی‌شماری دارد که در مقاطع مختلف حمایت‌هایشان را از تیمشان دریغ نکردند و بازیکنانی مستعد در اختیار آنها قرار دارد، قابل قبول نیست که دائم در حال فرار از مسئولیت‌پذیری باشند.
طبیعتاً مدیریت و اعضای فنی در سال‌های گذشته، نه فقط در دوران نکونام، بلکه در زمان‌های خطیر و سمیعی و حتی پیش از آن در روز‌های تلخ این تیم، نقش داشتند و جسارت پذیرفتن مسئولیت برای هواداران و جامعه فوتبال جذاب‌تر و دلنشین‌تر خواهد بود. این موضوع نه تنها می‌تواند به بهبود عملکرد تیم کمک کند، بلکه باعث تقویت ارتباط باشگاه با هواداران نیز خواهد شد.
در نهایت، مسئولان وقت استقلال باید به جای توجیهات و فرار از مسئولیت، به دنبال ایجاد یک فرهنگ مسئولیت‌پذیری در تمامی سطوح خود باشد. تنها در این صورت است که می‌تواند به یک تیم موفق و پایدار تبدیل شود و در عرصه‌های مختلف به نتایج قابل قبولی دست یابد. هواداران استقلال به خوبی می‌دانند که فوتبال یک ورزش تیمی است و موفقیت در آن نیازمند همکاری و همدلی تمامی اعضای تیم است.
اگر این فرهنگ در استقلال نهادینه شود، می‌توان امیدوار بود که این باشگاه به روز‌های اوج خود بازگردد و دوباره به یکی از قدرت‌های بزرگ فوتبال ایران تبدیل شود، تمام ارکانی که در این تیم حاضر می‌شوند باید با خودشان مرور کنند که هواداران فوتبال در این روز‌ها با پیگیری لحظه به لحظه اتفاقات هوادارانی حرفه‌ای و با درک بالا از فوتبال هستند که درست را از غلط به خوبی تشخیص می‌دهند، فارغ از اتفاقات و حواشی عجیب و غریب فضای مجازی که اکثرا اتفاقی نیست و سازمان یافته است!
