دکتر «کاترین ویلیامسون»، داروساز در این باره می‌گوید: طبق پژوهش‌ها منیزیم در پیشگیری از فشار خون بالا، دیابت نوع ۲، پوکی استخوان، سردرد‌های میگرنی و بهبود خواب موثر است. با این حال، ممکن است بر عملکرد برخی دارو‌ها نیز اثر بگذارد.
وی تاکید می‌کند که ترکیب نادرست ممکن است اثر دارو را کاهش دهد یا عوارض ناخواسته ایجاد کند.
آنتی‌بیوتیک‌ها
به گفته «راکشا شاه»، کارشناس تغذیه، آنتی‌بیوتیک‌های گروه «فلوروکینولون» مانند «سیپروفلوکساسین» و ملووفلوکساسین» و گروه «تتراسایکلین» مانند «داکسی‌سایکلین» و «مینوسایکلین» بیشترین تداخل را با منیزیم دارند. منیزیم در روده به این آنتی‌بیوتیک‌ها متصل می‌شود و ترکیبات نامحلول ایجاد می‌کند که جذب آنها را به‌شدت کاهش می‌دهد. توصیه این است که مکمل منیزیم را دست‌کم دو تا شش ساعت قبل یا بعد از آنتی‌بیوتیک مصرف کنید.
داروهای پوکی استخوان
دکتر «دانیل اتکینسون» متخصص دیگری در این خصوص توضیح می‌دهد: کمبود منیزیم با پوکی استخوان مرتبط است، اما مصرف خوراکی آن می‌تواند جذب برخی داروهای درمان این بیماری مانند «آلندرونات» را کاهش دهد. این تداخل مانع جذب دارو می‌شود و ممکن است اثر درمانی را کاهش دهد. توصیه این است که «بیس‌فسفونات»ها مثل آلندرونات را با معده خالی و یک لیوان آب مصرف کنید و حداقل ۳۰ تا ۶۰ دقیقه بعد از آن منیزیم یا آنتی‌اسید حاوی منیزیم نخورید.
داروهای فشار خون
همچنین به گفته دکتر اتکینسون: «آملودیپین»، مسدودکننده کانال کلسیم است و منیزیم هم می‌تواند اثر مشابهی داشته باشد. مصرف همزمان آنها ممکن است فشار خون را بیش از حد پایین بیاورد. این موضوع ممکن است به سرگیجه، غش یا مشکلات قلبی منجر شود؛ بنابراین اگر داروی فشار خون مصرف می‌کنید، پیش از شروع مکمل منیزیم با پزشک مشورت کنید.
داروهای ادرارآور
به گزارش ایندیپندنت، دیورتیک‌ها یا «قرص‌های ادرارآور» به دو گروه اصلی تقسیم می‌شوند: دیورتیک‌های لوپ و تیازیدی مانند «فوروزماید» و «هیدروکلروتیازید» که سطح منیزیم بدن را کاهش می‌دهند. در این موارد، مصرف مکمل منیزیم ممکن است مفید باشد ولی باید زیر نظر پزشک انجام شود. دیورتیک‌های نگهدارنده پتاسیم مانند «اسپیرونولاکتون» می‌توانند سطح منیزیم را بیش از حد بالا ببرند که علائم آن تهوع، ضعف و کاهش ضربان قلب است. توصیه این است که در صورت مصرف دیورتیک، سطح منیزیم خون را به‌طور منظم و با مشورت پزشک بررسی کنید.
آمفتامین‌ها
دکتر ویلیامسون نیز درباره تداخل منیزیم با آمفتامین‌ها می‌گوید: منیزیم، سطح قلیایی (PH) معده را افزایش می‌دهد و آن را قلیایی‌تر می‌کند، در حالی که دارو‌هایی مانند آمفتامین‌ها برای جذب بهتر به محیط اسیدی نیاز دارند. این تغییر باعث جذب سریع‌تر دارو و بروز عوارض جانبی می‌شود. این وضعیت ممکن است اثر دارو را کاهش دهد یا باعث تغییر غیرقابل پیش‌بینی در عملکرد آن شود. طبق توصیه پزشک، منیزیم و آمفتامین را دست‌کم با چند ساعت فاصله مصرف کنید.
علائم هشداردهنده تداخل منیزیم با دارو
استفراغ یا تهوع مداوم
– خستگی یا ضعف غیرعادی
– ضربان قلب کند یا نامنظم
– بی‌اثر شدن دارو (مثلا برطرف نشدن عفونت پس از مصرف یک دوره کامل آنتی‌بیوتیک)
منیزیم برای سلامت بدن ضروری است، اما آگاهی از چگونگی تداخل آن با دارو‌ها اهمیت بسیار دارد. اگر هر یک از این دارو‌ها یا هر داروی تجویزی دیگری مصرف می‌کنید، پیش از افزودن منیزیم به برنامه روزانه‌تان، با پزشک مشورت کنید. رعایت این نکات به شما کمک می‌کند تا هم از فواید مکمل‌ها و هم از اثر درمانی دارو‌ها بهره‌مند شوید و خطرات را به حداقل برسانید.
