در بازار مواد غذایی، نمونه‌هایی از نمک‌های رنگی و غیرمعمول به چشم می‌خورند که با وجود ظاهر جذاب، فاقد ارزش تغذیه‌ای بوده و مصرف آنها می‌تواند عوارض جدی برای سلامت بدن به همراه داشته باشد.
این نمک‌ها که بیشتر برای مصارف تزئینی یا غیرخوراکی تولید می‌شوند، با رنگ‌های شیمیایی و مصنوعی رنگ‌آمیزی شده‌اند؛ رنگ‌هایی که اغلب برای استفاده خوراکی تولید نشده و ممکن است حاوی ترکیبات سمی و آسیب‌زا باشند. ورود این مواد به بدن می‌تواند با حساسیت‌های پوستی، تحریک دستگاه گوارش و آسیب به کبد و کلیه همراه شود.
یکی از چالش‌های اصلی درباره این نمک‌ها، نبود نظارت بهداشتی در فرایند تولید آنهاست. بسیاری از این محصولات از سوی تولیدکنندگان غیررسمی و فاقد مجوز بهداشتی وارد بازار می‌شوند و ممکن است حاوی ناخالصی‌هایی مانند فلزات سنگین و آلاینده‌های شیمیایی باشند. تجمع این ترکیبات در بدن در بلندمدت، می‌تواند عملکرد اندام‌های حیاتی را دچار اختلال کند.
در ظاهر، این نمک‌های رنگی ممکن است با نمونه‌هایی، چون نمک صورتی هیمالیا یا نمک دریایی طبیعی اشتباه گرفته شوند، اما واقعیت این است که محتوای آنها تفاوتی اساسی دارد. نمک‌های معدنی طبیعی در آزمایشگاه‌ها بررسی شده و از سوی مراجع بهداشتی تأیید شده‌اند، در حالی‌که این محصولات فانتزی فاقد پشتوانه علمی و ایمنی مصرف هستند.
دکتر سیدعلی کشاورز، متخصص تغذیه هشدار داد: «نمک طبیعی معمولاً سفید یا در مواردی صورتی‌رنگ است. رنگ‌های غیرمعمول مانند آبی، سبز یا بنفش در نمک، می‌تواند نشانه‌ای از استفاده از ترکیبات شیمیایی خطرناک باشد.»
وی تاکید کرد: «افزودن این رنگ‌ها نه‌تنها بی‌ارزش، بلکه می‌تواند برای بدن مضر و آسیب‌زا باشد. ترکیبات ناشناخته در این نمک‌ها، با ورود به بدن می‌توانند به کلیه، کبد و سیستم گوارشی صدمه وارد کنند.»
او افزود: «هرگونه نمک مصرفی باید دارای برچسب استاندارد و مجوز رسمی بهداشت باشد. استفاده از محصولات بی‌هویت یا بدون مشخصات، ریسک بالایی برای سلامت مصرف‌کننده به همراه دارد.»
