وقتی به فوتبال روز دنیا نگاه می‌کنیم، به نظر می‌رسد که ساده‌ترین کار مدیریت باشگاه‌ها است. آنقدر همه چیز سر جای خود و فرهنگ حرفه‌ای نهادینه شده که هرکس کار خودش را می‌کند و هیچکس حتی فکر دور زدن قانون را هم به سر راه نمی‌دهد. همه چیز کاملاً اصولی و حرفه‌ای روی کاغذ می‌آید و هیچکس مشکلی با قانون ندارد.
اما وقتی به فوتبال خودمان نگاه می‌کنیم، تازه می‌بینیم که همه مصیبت‌ها از همان مدیریت شروع می‌شود. هر مجموعه شبیه رئیس و هر خانواده، شبیه پدر می‌شود. اگر مدیریت یک باشگاه یا یک فدراسیون درست و حرفه‌ای باشد، همه ملزم به رعایت قانون می‌شوند و انبوهی از مشکلات، یک شبه ناپدید می‌شود.
در جامعه ما، قوه قضاییه هر سال با میلیون‌ها پرونده روبروست که نیروی انسانی کافی برای رسیدگی به آنها را ندارد. پرونده‌هایی که اغلب آنها ناشی از یک سوء تفاهم و ندانستن قانون است و با یک فرهنگ سازی ساده می‌توان جلوی بسیاری مشکلات بعدی را گرفت. همیشه پیشگیری از درمان ساده‌تر و کم هزینه‌تر است.
هر بچه‌ای می‌داند که برای بستن قرارداد و امضایی که باعث تعهدات مالی و حرفه‌ای می‌شود، باید حقوقدان‌ها را به عنوان مشاور در کنار خود داشت. اما نگاه کنید که همین کار ساده و ابتدایی را باشگاه‌های بزرگ و کوچک ما رعایت نمی‌کنند و نتیجه‌اش، انبوه معما‌هایی می‌شود که به شکل پرونده، گره در کار فوتبال می‌اندازد.
آن از پرونده بیرانوند که ۴۰۸ روز طول کشید و برنده و بازنده، از حکم ناراضی و وعده ملاقات در فیفا را داده‌اند، این هم از پرونده جدید و ماجرای ریکاردو آلوز بازیکن سابق تراکتور که به سپاهان پیوسته و هر دو باشگاه خواهان پیگیری آن در فیفا شده‌اند. قرارداد آلوز با تراکتور فسخ نشده و این بازیکن از نظر فدراسیون فوتبال، بازیکن آزاد محسوب نمی‌شود و کارت بازی او برای تراکتور صادر شده و سپاهان تا نیم‌فصل نمی‌تواند قرارداد او را ثبت کند.
تنها راه حل این موضوع، داوری فیفا است که به عنوان نهاد مرجع اعلام کند آلوز بازیکن آزاد است و این پروسه هم بسیار طولانی است و باز تا نیم‌فصل او نمی‌تواند برای سپاهان بازی کند. فدراسیون فوتبال تصمیم دارد در این پرونده -شکایت تراکتور از سپاهان- جلسه‌ای بین مدیران دو باشگاه برگزار و به صورت مسالمت‌آمیز ماجرا خاتمه یابد.
درد اینجاست که هم باشگاه تراکتور مدعی است که پیش پرداخت تمدید قرارداد با آلوز و حقوق ماه اول قرارداد او را به حسابش واریز کرده و هم باشگاه سپاهان، طبق عرف رایج در فوتبال ما موقع امضای قرارداد بخش بزرگی از دستمزد آلوز را به حساب او واریز کرده تا امضا کند!
یعنی دو باشگاه بزرگ و پرطرفدار ما، هر دو هزینه در اختیار گرفتن یک بازیکن را داده‌اند، اما هیچ کدام نمی‌توانند از خدمات او در زمین استفاده کنند. آلوز هم که یک بازیکن خارجی است، پرونده‌اش به فیفا می‌رود و هر چقدر طول بکشد، طبق قرارداد پولش را می‌گیرد! شاید خیلی هم برایش فرقی نکند که این پول را از تراکتور می‌گیرد یا سپاهان!
این وسط علاوه بر ضرری که دو باشگاه فوتبال ایران بابت غیبت یک خارجی با کیفیت می‌بیند، در فیفا نیز پرونده جدید برای ما باز و، چون طرفین هر دو ایرانی هستند، نتیجه هرچه که باشد ما بازنده و نمره منفی دیگری برای مدیریت فوتبال ما و آبروریزی برای ایران و ایرانی است.
