مهدی طارمی کاپیتان تیم ملی ما برابر روسیه بود. در اولین بازی فیفا دی مهر ماه یا اکتبر ۲۰۲۵ او روز جمعه ۱۸ مهر ۱۴۰۴ رسماً وارد باشگاه صدتایی‌ها در تاریخ فوتبال ایران شد.
بعد از جواد نکونام با ۱۵۲ بازی ملی، علی دایی با ۱۴۹ بازی ملی، احسان حاج صفی با ۱۳۶ بازی ملی، علی کریمی با ۱۲۵ بازی ملی، مهدی مهدوی کیا و سید جلال حسینی هر کدام با ۱۱۱ بازی ملی، آندرانیک تیموریان با ۱۰۳ بازی ملی و کریم انصاری‌فر با ۱۰۲ بازی ملی، حالا مهدی طارمی نهمین فوتبالیست تاریخ ماست که به این باشگاه پرافتخار وارد می‌شود.
تا قبل از ظهور کریستیانو رونالدو رسیدن به ۱۰۰ بازی ملی بزرگترین آرزوی هر فوتبالیست بود. اما این ابر اسطوره پرتغالی حالا مرز ۲۰۰ بازی ملی را هم رد کرده و رکورد گل ملی را هم از علی دایی ما گرفت و آنجا هم سه رقمی شد. رونالدو در سومین معیار مهم یعنی کاپیتانی تیم ملی هم سه رقمی شده و رکورددار دنیاست. رکورد‌هایی که بعید است دیگر کسی به آن برسد.
اما مهدی طارمی ما هنوز زمان دارد که خود را در این جمع اسطوره‌ها بالا کشیده و رکورد خود را بهتر و بهتر کند. او متولد ۲۷ تیر ۱۳۷۱ و در ۳۳ سالگی، تنها نماینده فوتبال ما در اروپاست. در حالت خوشبینانه بعد از قراردادش با تیم یونانی، به حوزه خلیج فارس می‌آید و بعد از یکی دو سال به لیگ برتر بازگشته و لااقل تا ۵ سال آینده -با توجه به تداومی که دارد- می‌تواند به افزایش رکورد‌های خود در تیم ملی فکر کند.
پشت سر طارمی، علیرضا جهانبخش و سردار آزمون نیز وارد باشگاه صدتایی‌ها خواهند شد. اما طارمی رکورد‌های دیگری هم دارد که به بهبود آنها فکر کند. او با ۵۵ گل ملی پشت سر علی دایی با ۱۰۹ و سردار آزمون با ۵۷ گل، سومین گلزن برتر تاریخ فوتبال ماست و در این مسابقه برای بیستمین بار بازوبند کاپیتانی تیم ملی را بر بازو بست و به رکورد مرحوم سیروس قایقران در پله چهاردهم تاریخ فوتبال ایران رسید.
امیدوار بودیم طارمی در صدمین بازی ملی و بیستمین کاپیتانی، گل شماره ۵۶ یا ۵۷ را هم بزند. طارمی تا قبل از این مسابقه در سه تقابل با روسیه به همراه سردار و خلعتبری، یکی از ۳ نفری بود که به روسیه گل زده و می‌توانست اولین دو گله ما برابر این حریف باشد. او با این بازی، در کنار رامین و بیرو به رکورد حاج صفی با سومین بازی برابر روسیه رسید.
اما با شکست تیم ملی، تمام این اعداد و ارقام معنای خود را برای طارمی از دست داد و تنها در تاریخ به کار او می‌آید! درست همین جاست که می‌توان خیلی بهتر عمق این باور معروف را درک کرد که فوتبال یک بازی گروهی است و ارزش تمام افتخارات انفرادی، به اندازه یک پیروزی یا جام تیمی نیست!
بهترین بازیکنان دنیا همیشه گفته‌اند ترجیح می‌دهند به جای با ارزش‌ترین جوایز انفرادی -مثل توپ طلا یا کفش طلا- همراه تیم پیروز و قهرمان شوند. طارمی در روزی که به همه این افتخارات و رکورد‌ها رسید، خوشحال نبود، چون تیم ایران باخت!
