حرف اضافه :
قدرت‌های میانه اورآسیا، با تشدید رقابت آمریکا و چین، راهبرد «خودمختاری راهبردی» را در پیش گرفته‌اند تا از وابستگی به یکی از قطب‌ها پرهیز کرده و تعادلی میان قدرت‌ها برقرار سازند. آن‌ها با ایجاد شبکه‌های چندجانبه مانند آسه‌آن و فروم آستانه، می‌کوشند ثبات منطقه‌ای را حفظ و از تبدیل شدن به میدان نبرد قدرت‌های بزرگ جلوگیری کنند. این سیاست تعامل با همه و ائتلاف با هیچ‌کس، تلاشی است برای حفظ نقش فعال و مستقل در نظم جهانی آینده.
مدرن دیپلماسی با انتشار یادداشتی مدعی شد، در بخش عمده‌ای از دوران پس از جنگ سرد، قدرت‌های میانه در منطقه اورآسیا از محیطی مساعد در چارچوب نظم بین‌المللی لیبرال برخوردار بودند. در سیستمی که بر قوانین چندجانبه و نهادهای بین‌المللی استوار بود، این کشورها با ایفای نقش «شهروندان خوب جهانی» و پایبندی به هنجارها و نهادها، می‌توانستند شکوفا شوند.
نظم لیبرال به رهبری ایالات متحده، بازارهای باز، کمک‌های توسعه‌ای و محافلی مانند سازمان ملل را فراهم کرده بود که در آن‌ها قدرت‌های میانه نیز صدایی برای شنیده شدن داشتند. این چارچوب قانون‌محور به آن‌ها امکان می‌داد که بدون له شدن زیر سلطه خام قدرت‌های بزرگ، مسیر رشد و دیپلماسی خود را پی بگیرند. همان‌گونه که طبقه متوسط قوام‌بخش دموکراسی است، قدرت‌های میانه نیز به ستون‌های نظم لیبرال تبدیل شدند و از تجارت جهانی، سرمایه‌گذاری و همکاری برای پیشرفت خود بهره بردند.
مشروح این گزارش را با تیتر «از اوراسیا تا جنوب شرق آسیا در تله بازی بزرگان/ چگونه قدرت‌های کوچک درگیر مانور آمریکا، روسیه و چین شده‌اند؟» در حرف اضافه بخوانید.
بخش
سایت‌خوان،
صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.
