وقتی یک اتفاق مدام تکرار شود دیگر اتفاق نیست، پدیده‌ای است که باید آن را واکاوی کرد تا باعث مشکل و دردسر بیشتر از این نشود.
پرسپولیس هفته‌هاست در دقایق پایانی هر مسابقه شاهد فیلمی تکراری است؛ شعار ورزشگاه علیه مدیرعامل، فرقی هم نمی‌کند بازی در کدام ورزشگاه و مقابل چه تیمی باشد، کار دیگر ازفضای مجازی گذشته و وارد فضای واقعی شده است.
به یاد داریم که از ماه‌ها قبل در فضای مجازی انواع و اقسام هشتگ‌ها و کمپین‌ها علیه رضا درویش به راه افتاده بود که حالا به سکو‌های ورزشگاه رسیده و التهاب ناشی از آن، مانع ارائه بازی معمولی و توانایی‌های بازیکنان و کادر فنی پرسپولیس است.
دیر یا زود رضا درویش، مجبور است این صندلی را به دیگری واگذارد، اما نکته اینجاست که هر چقدر در این کار تعلل می‌کند، بیشتر به خود و به پرسپولیس لطمه زده است.
این درست که صندلی مدیریت پرسپولیس بسیار جذاب است، اما اگر درویش می‌خواهد در فوتبال بماند، باید قبل از اینکه خسارت غیر قابل جبران باشد، قید پرسپولیس را بزند. این مسیر در نهایت پایانی مشخص دارد و ادامه این روند، تقریباً غیر ممکن است به موفقیت ختم شود.
این پرسپولیس، آرامش لازم را ندارد و درویش چه بخواهد چه نخواهد، نفر اول این مجموعه است و باید مشکلات را گردن بگیرد. شاید رفتن او شوک لازم برای پرسپولیس را ایجاد کند، اما حتی اگر چنین هم نشد، وقت آن است که درویش مسیر و راه خود را از پرسپولیس جدا کند.
