سفره‌ی غذایی کیم جونگ ایل در سایه‌ی قحطی
کیم جونگ ایل، رهبر پیشین کره شمالی، به غذاهای فرانسوی، نوشیدنی‌های گران‌قیمت و خوراک‌های نادر علاقه‌ی خاصی داشت. طبق گزارش‌ها، او سالانه ده‌ها هزار دلار صرف واردات کنیاک، خاویار روسی، گوشت گاو ژاپنی و پنیر سوئیسی می‌کرد. او تیمی از آشپزهای بین‌المللی داشت که غذاهای متنوع از سراسر جهان برایش تهیه می‌کردند. حتی در سفرهای خارجی، مواد غذایی خاص با هواپیمای اختصاصی حمل می‌شدند تا رژیم غذایی‌اش مختل نشود.
سبک تغذیه‌ای کیم جونگ اون
کیم جونگ اون، رهبر فعلی، نیز سبک تغذیه‌ای مشابه با رهبر قبلی دارد. علاقه‌ی او به پنیر، استیک‌های آمریکایی و نوشیدنی‌های الکلی گران‌قیمت در گزارش‌های اطلاعاتی کره جنوبی و ژاپن بارها ذکر شده است.
کیم جونگ اون در دوران نوجوانی در سوئیس، به غذاهای غربی علاقه‌مند شد و این علاقه در بزرگسالی به بخشی از سبک زندگی‌اش تبدیل شد. در حالی که مردم کره شمالی با جیره‌بندی شدید غذا، کمبود پروتئین و سوء‌تغذیه مزمن مواجه‌اند، رهبر کشور در ضیافت‌های خصوصی غذاهای لوکس مصرف می‌کند.
بیماری‌های مرتبط با سبک زندگی
کیم جونگ ایل در سال‌های پایانی زندگی‌اش به دیابت نوع ۲، بیماری قلبی و چاقی مبتلا بود. رژیم غذایی پرچرب، مصرف زیاد الکل و بی‌تحرکی، از عوامل اصلی این بیماری‌ها بودند.
کیم جونگ اون نیز در سال‌های اخیر با اضافه‌وزن شدید، مشکلات قلبی و نقرس مواجه شده است. بر اساس گزارش‌ها، پزشکان چینی که در سفرهای درمانی او حضور داشته‌اند، هشدار داده‌اند که سبک تغذیه‌ای فعلی‌اش خطرناک و ناپایدار است.
شکاف تغذیه‌ای در کره شمالی
در حالی که رهبران کره شمالی غذاهای اشرافی مصرف می‌کنند، مردم این کشور با بحران‌های غذایی جدی مواجه‌اند. طبق گزارش World Food Programme, بیش از ۴۰ درصد جمعیت کره شمالی دچار سوء‌تغذیه هستند و کودکان با رشد ناکافی و کمبود ریزمغذی‌ها مواجه‌اند.
این شکاف تغذیه‌ای نه‌تنها از نظر اخلاقی نگران‌کننده است، بلکه از منظر روان‌شناسی اجتماعی نیز می‌تواند منجر به بی‌اعتمادی، سرکوب خشم عمومی و افزایش فرار از کشور شود.
سبک تغذیه‌ای کیم جونگ ایل و کیم جونگ اون، نمادی از شکاف عمیق میان قدرت و مردم در کره شمالی است. در حالی که رهبران کشور در رفاه غذایی زندگی می‌کنند، میلیون‌ها نفر با گرسنگی و کمبودهای تغذیه‌ای مواجه‌اند. این تضاد، نه‌تنها سلامت جسمی و روانی مردم را تهدید می‌کند، بلکه تصویری از نابرابری ساختاری و کنترل شدید سیاسی ارائه می‌دهد.
